– 120 g twarogu chudego – 3-4 łyżki oleju rydzowego – szczypta soli i czarnego pieprzu – pół łyżeczki kminku ( dla tych co lubią )
Możemy do pasty dodać również szczypiorek, rzodkiewkę lub czerwoną cebulkę.
Sposób przygotowania:
Twaróg pognieść widelcem, dodać olej , sól, pieprz, kminek i wszystko wymieszać.
Jeżeli twaróg jest bardziej zbity to można dać więcej oleju, ale pasta nie może pływać.
Olej z lnianki – rydzowy. ——————————————-
Każdy z nas kojarzy słynne porzekadło „ lepszy rydz niż nic „ i zdecydowana większość mylnie kojarzy to z grzybem o nazwie mleczaj rydz. Porzekadło to dotyczy jednak lnianki ( lnicznika siewnego ) lokalnie nazywanej też rydzem, judrą, rydzykiem, jeżykiem czy lennicą.
Do XIX wieku była to podstawowa uprawna roślina oleista. Ważną jej zaletą było to, że mogła rosnąć i plonować na glebach gorszych rolniczo, gdzie inne rośliny oleiste by nie urosły. Zdolność lnianki do radzenia sobie w bardzo trudnych warunkach sprawiła, że stała się ona bohaterką naszego porzekadła.
Najważniejszym produktem otrzymywanym z nasion lnianki był i jest olej wykorzystywany do celów spożywczych. Tak więc porzekadło „lepszy rydz niż nic” oznaczało również, że w ubogim wiejskim domu, gdzie brakowało tłuszczu zwierzęcego za „omastę” do potraw służył właśnie roślinny olej rydzowy.
Około 35% składu nasion lnianki stanowią tłuszcze, z czego forma ozima ma ich więcej niż jara. Ze względu na wysoką zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych, witamin A, E i z grupy B, lecytyny oraz mikro- makroelementów, olej rydzowy jest bardzo korzystny dla człowieka. Wyróżnia się specyficznym smakiem z nutą cebuli i gorczycy. Łyżeczka oleju rydzowego pokrywa dzienne zapotrzebowanie organizmu na nienasycone kwasy tłuszczowe obniżając ryzyko kumulacji cholesterolu i chorób układu krążenia. Zawarty w oleju kwas erukowy jest potrzebny do budowy osłon tkanki nerwowej. Olej z lnianki wytłaczany na zimno zachowuje swój cenny skład, ponieważ w tym procesie temperatura nie przekracza 38º C.
W polskiej tradycji spożywanie oleju rydzowego nasilało się w okresie postów katolickich. Przed świętami Bożego Narodzenia i w Wielkim Poście używano go do śledzi z cebulą, kraszenia gotowanych kartofli, a także polewano nim kromki chleba. Ze względu na lekko korzenny posmak nadaje się do wszelkich warzywnych sałatek, surówek, śledzi w oleju, kasz i białego sera.
Dodaj komentarz